تفاوت عمده ویروس‌ها در مولکول‌های RNA و همچنین در ترکیب پوشش‌خارجی ویروس است. ویروس کرونا از پوششی از جنس پروتئین برخوردار است که RNA آن را از عوامل محیطی محافظت می‌کند.

این ویروس پس از ورود به دستگاه تنفسی و بخصوص ورود به ریه‌ها به داخل سلول‌های ریه واردشده در آنجا تکثیر و موجب تخریب این سلول‌ها می‌شود.

ویروس در خارج سلول موجود زنده نیست؛ در خارج سلول، ویروس درصورتی‌که ساختار خود را حفظ کرده باشد می‌تواند بیماری‌زا باشد و درصورتی‌که ساختار ویروس آسیب ببیند دیگر نمی‌تواند بیماری‌زا باشد.

بدن ما به‌صورت طبیعی دارای سلول‌های گلبول سفید در خون برای مبارزه با عوامل بیماری‌زا است.

دو گروه از گلبول‌های سفید در برابر ویروس‌ها مبارزه می‌کنند.

• گروه اول ماکروفاژها هستند که ذرات ناشناس داخل خون و بدن را می‌خورند و از بین می‌برند.
•  گروه دیگر سلول‌های B هستند که پادتن یا آنتی‌بادی‌ها را تولید می‌کنند.

پادتن‌ها موادی هستند که می‌توانند به پوشش ویروس‌ها چسبیده و آن‌ها را از کار بیندازند؛ بنابراین بدن ما به‌صورت طبیعی در برابر ویروس‌ها دارای ساختار دفاعی است. درصورتی‌که ویروسی به بدن وارد شود و گلبول‌های B توانسته باشند آن را شناسایی و پادتن ضد آن را تولید کنند، از این پس بدن در برابر ویروس مقاوم می‌شود.

برای اینکه ما در مبارزه با ویروس‌ها به بدن کمک کنیم قطعاتی از ویروس منهدم شده را که قابلیت بیماری‌زایی ندارد وارد بدن می‌کنیم که به آن واکسن می‌گوییم. گلبول‌ها این قطعات را شناسایی کرده و برای آن‌ها پادتن تولید می‌کنند و در این صورت اگر ویروس فعال وارد بدن شود به علت وجود پادتن مخصوص آن ویروس در بدن، سریعاً ویروس نابودشده و بدن محافظت می‌شود.

در حال حاضر هیچ واکسنی برای جلوگیری از ویروس کرونا وجود ندارد، بهترین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری قرارنگرفتن در معرض ویروس کرونا و استفاده از ماسک و بهداشت دست، اولین و مهم‌ترین خط دفاع است.